Το Κοινωνικό Συμβόλαιο των Φωτιστικών Πόλεων: Ποιος Πληρώνει τον Λογαριασμό του Ηλεκτρικού Ρεύματος για τα Λαμπάκια των Δρόμων;

Καθώς η νύχτα πέφτει σε όλη την Κίνα, σχεδόν 30 εκατομμύρια λάμπες του δρόμου φωτίζονται σταδιακά, υφαίνοντας ένα ρέον δίκτυο φωτός. Πίσω από αυτόν τον «δωρεάν» φωτισμό κρύβεται μια ετήσια κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας που υπερβαίνει τα 30 δισεκατομμύρια κιλοβατώρες - που ισοδυναμεί με το 15% της ετήσιας παραγωγής του Φράγματος των Τριών Φαραγγιών. Αυτή η κολοσσιαία ενεργειακή δαπάνη προέρχεται τελικά από τα δημόσια οικονομικά συστήματα, τα οποία χρηματοδοτούνται μέσω εξειδικευμένων φόρων, συμπεριλαμβανομένου του φόρου αστικής συντήρησης και κατασκευής και του φόρου προστιθέμενης αξίας γης.

Στη σύγχρονη αστική διακυβέρνηση, ο φωτισμός των δρόμων έχει ξεπεράσει τον απλό φωτισμό. Αποτρέπει πάνω από το 90% των πιθανών τροχαίων ατυχημάτων κατά τη διάρκεια της νύχτας, υποστηρίζει τις νυχτερινές οικονομίες που αντιπροσωπεύουν το 16% του ΑΕΠ και αποτελεί απαραίτητη υποδομή για την κοινωνική διακυβέρνηση. Η περιοχή Zhongguancun του Πεκίνου ενσωματώνει σταθμούς βάσης 5G σε έξυπνα φώτα δρόμου, ενώ η περιοχή Qianhai της Σενζέν χρησιμοποιεί τεχνολογία IoT για δυναμική ρύθμιση φωτεινότητας - και οι δύο αντανακλούν την εξελικτική αναβάθμιση των συστημάτων δημόσιου φωτισμού.

Όσον αφορά την εξοικονόμηση ενέργειας, η Κίνα έχει επιτύχει μετατροπή LED για πάνω από το 80% των λαμπτήρων δρόμου, επιτυγχάνοντας 60% μεγαλύτερη απόδοση σε σύγκριση με τους παραδοσιακούς λαμπτήρες νατρίου. Οι πιλοτικοί «σταθμοί φόρτισης λαμπτήρων» της Χανγκτζόου και τα πολυλειτουργικά συστήματα στύλων της Γκουανγκτζόου καταδεικνύουν συνεχείς βελτιώσεις στην αποδοτικότητα της αξιοποίησης των δημόσιων πόρων. Αυτό το φωτεινό κοινωνικό συμβόλαιο ουσιαστικά ενσαρκώνει την ισορροπία μεταξύ του κόστους διακυβέρνησης και της δημόσιας ευημερίας.

Ο αστικός φωτισμός όχι μόνο φωτίζει τους δρόμους, αλλά αντικατοπτρίζει και τη λειτουργική λογική της σύγχρονης κοινωνίας - μέσω της ορθολογικής κατανομής των δημόσιων οικονομικών, μετατρέποντας τις ατομικές φορολογικές εισφορές σε καθολικές δημόσιες υπηρεσίες. Αυτό αποτελεί κρίσιμο μέτρο του αστικού πολιτισμού.